Анхны цас

Сарны гэрэлд анхны цас бударсан
Саруулхан тэр нэгэн үдэш сэтгэлд бууна
Хөлдүү мөчрийн доор чамайг хүлээн зогсож байсан ч
Хөнгөн дэврүүн сэтгэл минь дулаахан байж дээ...
Түүнээс хойш бүтэн жил өнгөрчээ
Тэргэл сарны гэрэл яг л хэвээрээ
Харин ганцхан чи минь л алга
Будран орох цасны ширхэгүүдийн гялбаа бүр
Булбарай хацартай чамайг минь санагдуулна
Эргээд хэзээ ч ирэхгүй тэр нэгэн мөчийн төлөө
Энэ биеэ ч харамгүй хайрлах юмсан
Даанч буцаад наддаа ирэхгүй
Дууны хөг шиг энхрий хонгорхон минь дээ...